Były zwykłymi pielęgniarkami w czasie wojny, siostrami Czerwonego Krzyża. Kiedy przesuwała się linia frontu, nie odstąpiły od chorych, mimo ryzyka pozostały na miejscu. Maltretowane, nie wyrzekły się wiary. Przed egzekucją zawołały: Niech żyje Hiszpania! Niech żyje Chrystus Król! Dziś w Astordze odbyła się ich beatyfikacja.

Krzysztof Bronk – Watykan

         Nowe błogosławione to María Pilar Gullón Yturriaga, Octavia Iglesias Blanco, Olga Pérez-Monteserín Núñez, ofiary wojny domowej w Hiszpanii. Zmarły w wieku 25, 41 i 23 lat. Nie były zawodowymi pielęgniarkami. Dowiedziawszy się o ogromie cierpienia, które powodują działania wojenne zgłosiły się na ochotnika jako siostry Czerwonego Krzyża. Republikańskie siły nie uszanowały ich misji ani kobiecości. Mogły odzyskać wolność w zamian za wyrzeczenie się wiary – przypomina abp Jesús Fernández González metropolita Leon i Asturgii.

 Nie opuściły chorych i nie wyrzekły się wiary

[ 8 października 1936 roku udały się szpitala w Puerto de Somiedo w Asturii. Po 19 dniach terytorium to zostało odzyskane przez armię republikańską. Mogły uciec, ale nie zrobiły tego, ponieważ chciały pozostać przy rannych, opiekować się nimi. Zostały wzięte do niewoli. Przez całą noc były gnębione i wykorzystywane. Naciskano na nie, by wyrzekły się wiary. One jednak pozostały nieugięte w swej wierze w Jezusa Chrystusa. Oddały życie 28 października. Są przykładem inicjatywy i kreatywności, ponieważ miłość jest zawsze kreatywna, a one, widząc potrzebę, która istniała na froncie w tamtych sytuacjach, z wieloma rannymi po obu stronach, nie zajęły się polityką, nie opowiedziały się po żadnej stronie, ale po prostu chciały służyć i pomagać tam, gdzie było to potrzebne – powiedział Radiu Watykańskiemu abp Jesús Fernández González. – Były kobietami silnymi duchowo, dzięki mocy Ducha Świętego potrafiły dawać świadectwo swojej wiary. Męczeństwa się nie wymyśla, to Bóg je daje. Ale one już wcześniej się do tego przygotowywały, zaprawiały się w ofiarności, należąc do stowarzyszeń charytatywnych, uczyły się postawy dobrego Samarytanina. Kiedy zostały pojmane, nie ukrywały przedmiotów religijnych, nie wyrzekły się wiary, przebaczyły swym oprawcom, modliły się i dlatego w swojej miłości do Boga są dla nas przykładem. ]         Źródło: watican news

Ekscelencjo Księże Biskupie!
Czcigodni Ojcowie Paulini! Czcigodni Kapłani!

Szanowni Przedstawiciele zawodów i środowisk medycznych!

Drodzy Państwo!

Serdecznie dziękuję za zaproszenie na Państwa doroczne spotkanie w jasnogórskim sanktuarium. Przyjmijcie Państwo życzenia dobrych i trwałych owoców tej pielgrzymki. Niech to wspólne doświadczenie pogłębi łączące Państwa więzi koleżeńskie oraz doda sił potrzebnych do realizacji szlachetnego posłannictwa, jakim jest służba chorym oraz ich bliskim.

Reprezentują Państwo społeczność, która w swojej pracy zawodowej staje codziennie wobec niezgłębionych tajemnic natury, trudnych dylematów moralnych oraz najważniejszych pytań: o sens cierpienia i przemijania, a także o istotę i granice człowieczeństwa. Wierni idei hipokratejskiej, biorąc odpowiedzialność za swoich pacjentów i podopiecznych, niejednokrotnie narażają Państwo własne zdrowie, a nawet życie. Aby sprostać tym wysokim wymaganiom potrzeba odwagi, pogłębionej motywacji oraz wrażliwości na potrzeby bliźnich. Państwa dzisiejsza obecność na Jasnej Górze jest świadectwem przekonania, że życie duchowe oraz przywiązanie do chrześcijańskiej wizji świata i człowieka mogą być inspiracją i realnym wewnętrznym umocnieniem w pełnieniu tak trudnej misji.

Pandemia COVID-19, trwająca w naszym kraju od ponad roku, dobitnie przypomniała godność i znaczenie zawodów medycznych. Wciąż znajdują się Państwo na pierwszej linii walki z globalnym zagrożeniem. Również ten fakt – obok wymiernych korzyści, które odnoszą pacjenci i zagrożeni chorobą – jest niezwykle cennym świadectwem, przejawem autentycznej międzyludzkiej solidarności i postawy prospołecznej. Wierzymy, że to ciężkie doświadczenie zbliża się ku końcowi. Trzecia fala zakażeń wirusem SARS-CoV-2 już za nami. Rosnąca liczba ozdrowieńców i zaszczepionych powoduje, zgodnie z oczekiwaniami, stopniowy spadek liczby infekcji, hospitalizacji i zgonów. Przed systemem opieki zdrowotnej rysuje się teraz nowe, ważne zadanie – leczenie i rehabilitacja tych spośród nas, którzy zmagają się z powikłaniami po przejściu choroby COVID-19. Jestem przekonany, że Państwa doświadczenia zebrane w ciągu minionych kilkunastu miesięcy oraz wsparcie właściwych organów państwa okażą się pomocne. Pragnę też zaznaczyć, że podzielam opinię ekspertów wskazujących, że kryzysowa sytuacja, w jakiej znalazł się ostatnio polski system opieki zdrowotnej, wymusiła przyspieszenie i bardziej zdecydowany charakter działań naprawczych w tej niezmiernie ważnej dziedzinie funkcjonowania państwa. Będę wspierał rozwiązania, które zyskają uznanie nie tylko znawców przedmiotu, ale też samych medyków i pacjentów.

Raz jeszcze z głębi serca dziękuję Państwu oraz wszystkim Państwa Koleżankom i Kolegom za profesjonalizm i poświęcenie, z jakimi stawiliście czoła obecnemu bezprecedensowemu wyzwaniu. Wyrażam nadzieję, że jako państwo i społeczeństwo wyjdziemy z tej z próby wzmocnieni, bardziej solidarni i bardziej zjednoczeni wokół idei dobra wspólnego. Ponawiam życzenia udanego przebiegu tegorocznej pielgrzymki i serdecznie Państwa pozdrawiam.

Z wyrazami głębokiego szacunku i sympatii,

Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej

Andrzej Duda

List został odczytany podczas uroczystości na Jasnej Górze przez ministra Piotra Ćwika.

Źródło : prezydent.pl

Pracownicy służby zdrowia na Jasnej Górze

„Po uśmiech Maryi i nadzieję”, z modlitwą za tych, którzy zmarli zakażeni koronawirusem na Jasną Górę przybyła 97. Pielgrzymka Służby Zdrowia. W trudnym czasie, po wielu doświadczeniach i ogromnym wysiłku, by ratować życie innych, medycy sami potrzebują „zastrzyku duchowego” i dobrych inicjatyw na przyszłość, o które też prosili.

Izabela Tyras – Polska (Biuro Prasowe Jasna Góra News)

„Jestem lekarzem, ten czas jest doświadczeniem, czasem rekolekcji ogólnoświatowych. Tylko pytanie czy potrafimy to tak odczytać? Pacjenci, tak samo jak nasze społeczeństwo, jedni są wdzięczni, potrafią nas docenić, inni wiadomo kontestują wszystko i wszystkich. My jesteśmy służbą zdrowia bez względu na to, co się dzieje. Realizujemy swoją misję pomocy” – mówili medycy.

W czasie „walki z pandemią” na skutek zakażenia covidem zmarło ponad 220 lekarzy i 160 pielęgniarek, podkreśla ks. Arkadiusz Zawistowski, krajowy duszpasterz Służby Zdrowia. „U Matki w domu otrzymujemy uśmiech. U Matki w domu otrzymujemy nadzieję, ale jako dzieci przychodzimy z bólem. Wiele koleżanek i kolegów z polskiej służby zdrowia zakaziło się i zmarło”.

Krajowy duszpasterz zauważa, że w walkę z pandemią włącza się także wielu kapłanów, kapelanów szpitalnych i tych, którzy jako wolontariusze zgłosili się do posługi w szpitalach tymczasowych. „Wszystkim oddanym sprawie likwidacji koronawirusa, świeckim i duchownym, dziękujemy. Niech Bóg wynagrodzi za tę postawę służby człowiekowi” – podkreślano podczas pielgrzymki i to, że wszyscy w Ojczyźnie jesteśmy współodpowiedzialni za budowanie programu po pandemii.

https://youtu.be/VPyr6CUGlVM

Po „zastrzyk duchowy”, nadzieję i wsparcie na Jasną Górę przybywa 97. Pielgrzymka Służby Zdrowia. Zainaugurował ją Apel Jasnogórski z rozważaniami bp. Romualda Kamińskiego, przewodniczącego Zespołu KEP ds. Duszpasterstwa Służby Zdrowia. Msza św. sprawowana będzie jutro (niedziela) o godz.11.00 na szczycie.

– Matko dziękujemy Ci za lekarzy, pielęgniarki, wolontariuszy, których serca pobudziłaś do niesienia pomocy w czasie pandemii – mówił bp Kamiński.

– Powoli wychodzimy z trudnej sytuacji, ale wychodzimy poturbowani, bo to ogromny wysiłek, by ratować życie innych. Wielu naszych kolegów i koleżanek też się zakaziło – powiedział ks. Arkadiusz Zawistowski, krajowy duszpasterz Służby Zdrowia. Zaznaczył, że na skutek covidu zmarło 222 lekarzy i 161 pielęgniarek.

„Przychodzimy do Domu Matki po uśmiech i nadzieję, ale jako Jej dzieci przychodzimy z bólem, bo wiele osób z naszego środowiska zmarło”, dodał.

Krajowy duszpasterz zauważył, że w walkę z pandemią włącza się także wielu kapłanów, kapelanów szpitalnych i tych, którzy jako wolontariusze zgłosili się do posługi w szpitalach tymczasowych. – I dla nas to niezwykłe doświadczenie, które nas wiele nauczyło. Teraz przyjdzie czas na wyciąganie wniosków – powiedział.

Pielgrzymka to też czas modlitwy i wdzięczności Boga i wszystkich pracowników służby zdrowia za ich trud pracy, wysiłek i poświęcenie.

W niedzielę, 23 maja o 8.45 uczestnicy pielgrzymki rozpoczną modlitwę i wysłuchają konferencji ks. dr. Grzegorza Cyrana z diec. zielonogórsko-gorzowskiej pt. „Czy wrażliwość w pracy z chorymi jest jeszcze dzisiaj możliwa?”.

Główny punktem pielgrzymki będzie Msza św., której o godz. 11.00 przewodniczyć będzie bp Stefan Regmunt, wieloletni przewodniczący Zespołu KEP ds. Duszpasterstwa Służby Zdrowia i Chorych.

Pielgrzymkę poprzedził dziś dzień skupienia.

Izabela Tyras

Filipińscy jezuici zaryzykowali życie, aby uratować z płonącego szpitala w Manili 35 noworodków. „Nie zważając na własne bezpieczeństwo, przy zerowej widoczności, wyciągali niemowlęta pozostawione w gęstym dymie” – napisał na Facebooku jezuita o. Marlito Ocon. Zaznaczył, że opanowanie pożaru zajęło strażakom cztery godziny. „Gdyby moi współbracia nie weszli do płonącego skrzydła szpitala, tych dzieci nie udałoby się uratować. Zostali na miejscu, dopóki wszyscy pacjenci nie byli bezpieczni” – dodał zakonnik.

Łukasz Sośniak SJ – Watykan

Początkowo jezuici nie wiedzieli, co robić z uratowanymi dziećmi. Jeden z nich wpadł na pomysł, aby zanieść je do kaplicy, która znajduje się w pobliżu szpitala. W ten sposób miejsce modlitwy stało się tymczasowym oddziałem położniczym i zarazem centrum ewakuacji.

Dwadzieścia siedem noworodków po przeniesieniu do kaplicy znajdowało się w stanie ciężkim. Na miejscu lekarze starali się udzielić im niezbędnej pomocy. Do kaplicy bardzo szybko dostarczono potrzebny sprzęt, m.in. respiratory, gdyż niektóre dzieci potrzebowały tlenu z powodu dymu, który dostał się do ich płuc.

Po opanowaniu sytuacji kilkoro dzieci zostało przewiezionych do innych pobliskich szpitali. Dwa dni po pożarze w kaplicy przebywały jeszcze dwa niemowlęta. Ich przeniesienie było utrudnione z powodu obostrzeń sanitarnych. „Nasi lekarze i pielęgniarki są wspaniali. Wszyscy pacjenci szpitala, również najmłodsi, ci uratowani przez jezuitów, przeżyli pożar” – napisał o. Ocon.

Źródło: vaticannews

12 maja obchodzimy Międzynarodowy Dzień Pielęgniarki, Pielęgniarza i Położnej. To święto tych, których praca jest w pierwszym rzędzie służbą życiu i zdrowiu ludzi, czyli temu, co jest podstawowym dobrem każdej osoby ludzkiej. Pielęgniarki, pielęgniarze i położne są wezwani do tego, by – w miłości wobec chorych i cierpiących – być żywym obrazem Chrystusa i Jego Kościoła.

Z tej okazji ‒ w imieniu Konferencji Episkopatu Polski – pragnę złożyć wszystkim osobom należącym do tych grup zawodowych, jak najserdeczniejsze życzenia oraz wyrazić wdzięczność za trud i poświęcenie wkładane w pełnienie tej odpowiedzialnej i jakże potrzebnej pracy. Wdzięczność moja ‒ oraz jak sądzę milionów naszych Rodaków ‒ jest tym większa, że obecnie praca ta wykonywana jest w sytuacji pandemii, z jaką w ostatnich miesiącach zmaga się cały świat. Są to okoliczności nadzwyczajne, a służba taka ‒ przy zagrożeniu własnego zdrowia i życia ‒ wymaga nie tylko wiedzy i doświadczenia, ale przede wszystkim odwagi, hartu ducha oraz umiejętności postrzegania swej pracy jako misji i służby wobec drugiego człowieka. Dzięki takiemu nastawieniu ‒ mimo ogromnego wysiłku, nadgodzin oraz zmęczenia ‒ każdy pacjent może otrzymać coś więcej niż tylko pomoc medyczną.

Posługa pielęgniarek to nie tylko zabiegi pielęgnacyjne czy medyczne świadczone wobec chorych. To również osobiste „wczuwanie się”, „wzruszanie”, „empatia” z osobą chorego. W potocznym rozumieniu jest to postawa współodczuwania tego, co przeżywają chorzy. Papież w tegorocznym Orędziu na XXIX Światowy Dzień Chorego zachęca nas do okazania uwagi cierpiącemu przez przyjmowanie postawy miłosiernego Samarytanina. Wzywa do zatrzymania się, wysłuchania, nawiązania bezpośredniej i osobistej relacji z drugim człowiekiem, okazywania mu empatii i wzruszenia.

Przy tej okazji, chciałbym podziękować także wszystkim rodzinom pielęgniarek, pielęgniarzy i położnych za cierpliwość w znoszeniu nieobecności najbliższych, których posługa wymaga często dodatkowych godzin spędzonych z chorymi i potrzebującymi.

Modlę się o życie wieczne dla tych pracowników służby zdrowia, którzy oddali swoje życie w związku z pełnioną służbą w czasie pandemii. Ufam, że dobry Bóg okaże im wszystkim swoje miłosierne oblicze, tak jak im je okazywał wcześniej w chorych i cierpiących, którym służyli.

Wszystkim pielęgniarkom, pielęgniarzom i położnym z serca błogosławię!

Warszawa, dnia 11 maja 2021 roku

Źródło: KEP