Kategoria: Bez kategorii Page 2 of 30
Polskie Wiosny Życia 1993*2021
Zmagania o zniesienie stalinowskiej ustawy aborcyjnej z 27 kwietnia 1956 r.
Poznań, 13 stycznia 2023 r.
Konferencja ma na celu przedstawienie zmagań o zniesienie Ustawy z dnia 27 kwietnia 1956 r. o warunkach dopuszczalności przerywania ciąży i podejmowanych w latach 1993–2021 wysiłków nad kształtowaniem prawa możliwie najpełniej chroniącego życie człowieka w prenatalnym okresie rozwoju. Wraz z transformacją ustrojową po 1989 r. sprawa ochrony życia ludzkiego od poczęcia stała się jedną z najbardziej palących społecznie kwestii. Burzliwe prace legislacyjne doprowadziły do przygotowania projektu ustawy uchwalonej 7 stycznia 1993 r., która zastąpiła ustawę aborcyjną z 1956 r. Nowa ustawa zniosła społeczną przesłankę do wykonania aborcji („trudne warunki życiowe kobiety ciężarnej”). Polska stała się tym samym pierwszym państwem demokratycznym, którego parlament odrzucił aborcję „na żądanie”.
Mimo że nowe prawo nie zapewniało pełnej ochrony wszystkim poczętych dzieciom, to jednak w ówczesnych warunkach społeczno-politycznych uzyskano regulacje, które w tamtym czasie były możliwe do osiągnięcia. Przyjęta ustawa dopuszczała uśmiercenie dziecka w przypadku, gdy ciąża stanowiła zagrożenie dla życia i zdrowia kobiety, badania prenatalne wskazywały na ciężkie i nieodwracalne uszkodzenie płodu lub zachodziło uzasadnione podejrzenie, że ciąża powstała w wyniku czynu zabronionego. Z powodu owych wyjątków od prawa do życia dziecka poczętego, po 1993 r. nie ustawały społeczne i polityczne wysiłki nad jego doskonaleniem. Trybunał Konstytucyjny zakwestionował abortywną przesłankę społeczną w maju 1997. W kolejnych latach do Sejmu zgłaszano liczne obywatelskie inicjatywy ustawodawcze. Finalnie przesłankę eugeniczną zakwestionował Trybunał Konstytucyjny w październiku 2020 r. Orzeczenie dotyczące aborcji eugenicznej weszło w życie w styczniu 2021 r.
Dla zniesienia regulacji i prawnych następstw stalinowskiej ustawy aborcyjnej z 1956 r. istotne okazały się zatem dwie wiosny roku 1993 i 2021, kiedy państwo polskie odrzuciło społeczne i eugeniczne podstawy uśmiercania dzieci w prenatalnej fazie rozwoju. Droga do tak istotnych zmian obejmowała kilkudziesięcioletni okres zmagań społecznych i politycznych podejmowany w niezwykle trudnych realiach państwa autorytarnego przed 1989 r. i liberalnie rozumianej wolności w warunkach państwa demokratycznego III RP. W ramach konferencji poddamy analizie proces historyczny, który doprowadził polskie społeczeństwo do obecnej sytuacji społecznej i prawnej. Przedmiotem naszego namysłu pozostaje równie istotne zadanie określenia wyzwań, celów i metod dalszej działalności pro-life w polskiej rzeczywistości społecznej.
Plan konferencji
8.45 przywitanie uczestników dr Piotr Guzdek, PSOŻCZ
8.55 słowo wprowadzenia ks. prof. UAM dr hab. Andrzej Pryba MSF, WT UAM
9.05 otwarcie konferencji abp dr Stanisław Gądecki, Metropolita Poznański
sesja I
prowadzący: ks. prof. UAM dr hab. Andrzej Pryba MSF
9.15–9.45
abp dr Stanisław Gądecki
Metropolita Poznański, Przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski
Pastoralno-eklezjalne podstawy działalności katolickiego obrońcy życia
9.45–10.15
dr hab. Marek Czachorowski
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Koncepcje prawa a formacja moralna obywateli
10.15–10.45
prof. dr hab. Grzegorz Kucharczyk
Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla Polskiej Akademii Nauk
Rewolucja przeciw życiu. Bolszewickie państwo nowego typu i cywilizacja śmierci
10.45–11.15
prof. dr hab. Jan Żaryn
Instytut Dziedzictwa Myśli Narodowej im. Romana Dmowskiego i Ignacego Paderewskiego w Warszawie
Świeccy w walce przeciw aborcji w PRL.
11.15–11.30
przerwa kawowa
sesja II
Prowadzący: dr Piotr Guzdek
11.30–12.00
prof. KA dr hab. Teresa Olearczyk
Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
Świadomość wartości życia od poczęcia w percepcji kobiet i mężczyzn z perspektywy lat 60. XX wieku i współcześnie
12.00–12.30
dr inż. Adam Kisiel
Politechnika Krakowska im. Tadeusza Kościuszki
Historia Krucjaty Modlitwy w Obronie Poczętych Dzieci
12.30–13.00
dr Paweł Wosicki
Fundacja Głos dla Życia
Zmagania o ochronę życia nienarodzonych dzieci w latach 1990–1997
13.00–13.30
Maria Bieńkiewicz
Założycielka Fundacji Nazaret
Konsekwencje aborcji dla rodzin, personelu medycznego i społeczeństwa
13.30–14.30
obiad – w ramach transmisji telewizyjno-internetowej emisja filmu PSOŻCZ
Sesja III
prowadzący: dr Emilia Lichtenberg-Kokoszka
14.30–15.00
Marek Jurek
Marszałek Sejmu RP w latach 2005–2007
Sprawa konstytucjonalizacji prawa do życia w Polsce w latach 2006–2007
15.00–15.30
prof. KUL dr hab. Mieczysław Ryba
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Zmagania o ochronę życia w Polsce po 2015 r.
15.30–16.00
prof. dr hab. inż. Janusz Kawecki
Politechnika Krakowska im. Tadeusza Kościuszki
Media istotnym narzędziem stosowanym w zmaganiach o zapewnienie ochrony życia człowieka
16.00–16.30
dr Marek Babik
Akademia Ignatianum w Krakowie
Problematyka poczęcia i ciąży w materiałach edukacyjnych dla uczniów polskich szkół w XX wieku
16.30–16.45 przerwa kawowa
Sesja IV
prowadzący: prof. KA dr hab. Teresa Olearczyk
16.45–17.15
dr Emilia Lichtenberg-Kokoszka
Uniwersytet Opolski
Rodzicielstwo od poczęcia. Potrzeba nowego paradygmatu prokreacji i promocji nowych postaw społecznych
17.15–17.45
ks. prof. UAM dr hab. Andrzej Pryba MSF
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Formacja etyczna i antropologiczna małżonków warunkiem przezwyciężenia mentalności antykoncepcyjnej i stechnicyzowanego podejścia do prokreacji
17.45–18.15
ks. prof. dr hab. Paweł Bortkiewicz TChr
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Scjentyzm, aborcjonizm, genderyzm. Współczesne zagrożenia ideologiczne i wyzwania dla działalności pro-life
18.15–18.45
dr Piotr Guzdek
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Polskie Stowarzyszenie Obrońców Życia Człowieka w Krakowie
Nowe warunki pochówku dziecka poronionego i psychospołeczne standardy opieki położniczej nad rodzicami po stracie prokreacyjnej jako następstwo zmiany mentalności społecznej i prawnej po zniesieniu stalinowskiej ustawy aborcyjnej z 1956 r.
18.45 podsumowanie konferencji ks. prof. UAM dr hab. Andrzej Pryba MSF
19.00 kolacja
– Modlitwa jest terapeutyczna – powiedział ks. dr Arkadiusz Zawistowski, Krajowy Duszpasterz Służby Zdrowia, który uczestniczył w Adwentowym Dniu Skupienia w Wyższym Seminarium Duchownym w Radomiu. Organizatorem spotkania było Katolickie Stowarzyszenie Lekarzy Polskich – Oddział Ziemi Radomskiej, które liczy 40 medyków.
W czasie wydarzenia ks. Zawistowski mówił „o sztuce modlitwy, która prowadzi do Królestwa Miłości”. – W modlitwie najważniejszy jest Bóg. Tak mówił św. Jan Paweł II. Możemy błagać, prosić czy dziękować, ale zawsze jest to przyczynianie się do chwały Bożej – mówił ks. Zawistowski.
Duszpasterz stwierdził, że modlitwa jest terapeutyczna i to nie tylko dla chorych, ale i zdrowych. – Duchowość, w niej modlitwa jest tutaj najbardziej potrzebna. To jest źródło, z którego możemy czerpać – powiedział ks. Zawistowski.
Organizatorem spotkania było Katolickie Stowarzyszenie Lekarzy Polskich – Oddział Ziemi Radomskiej. Prezes stowarzyszenia dr Jadwiga Kazana przypomniała, że pracownicy służby zdrowia każdego roku spotykają się na dniu skupienia, by umocnić się w wierze, powierzyć Bogu swoją pracę, problemy troski i radości.
– Jest nas coraz więcej, coraz łatwiej jest nam rozumieć się nawzajem i rozmawiać językiem wiary. Wiara, jak powiedział ks. Zawistowski, jest nie tylko rozmową, ale jest też ciszą, aktem miłości – mówiła Radiu Plus Radom dr Jadwiga Kazana.
Źródło: KAI
Zapraszamy kapelanów do zapoznania się z artykułem na temat posługi kapelanów, autorstwa ks. Tomasza Wielebskiego, opublikowanym na łamach czasopisma: HOMO VIATOR, Człowiek-duszpasterstwo-Kościół. Od pielgrzymki do ekologii, pod red. J. Brusiło, Kraków 2022, s. 315-366.
W środę 7 grudnia br., w godzinach 19.30-21.00, odbędzie się kolejne, 19 webinarium dla kapelanów szpitalnych, hospicyjnych i domów pomocy społecznej w ramach programu „Bądź przy mnie”. Tematyka będzie poświęcona aspektom prawnym udzielania sakramentu namaszczenia chorych. Kapelani, którzy poraz pieleszy pragną uczestniczyć w spotkaniu są proszeni o zgłoszenie swojego uczestnictwa na adres: spotkania_ptodm@mp.pl. Kapelanom zostanie przesłany link do spotkania na platformie Zoom. Uczestnictwo w szkoleniach kończy się uzyskaniem certyfikatu dla kapelanów wydane przez Polskie Towarzystwo Opieki Duchowej w Medycynie. Materiały z poprzednich webinariów dostępne są na stronie: https://ptodm.org.pl/webinaria-kapelani
Brytyjski lekarz, praktykujący katolik, dr Richard Scott obronił prawo do oferowania duchowego wsparcia pacjentom w Wielkiej Brytanii. Do Naczelnej Rady Lekarskiej wpłynęły donosy, dotyczące jawnej, pro-religijnej postawy doktora Scotta. Zbadawszy sprawę Rada orzekła, że nie naruszył jej wytycznych oraz że: „dyskusja o wierze podczas konsultacji nie jest zabroniona”.
Sprawa dr Scotta ponownie wywołała pytania o możliwość jawnego wyznawania swojej wiary w miejscu pracy. Dr Richard Scott jest lekarzem rodzinnym, z blisko 30-letnim stażem, pracuje w jednej z przychodni w Kent. „W postępowaniu z pacjentami w kwestii oferowania im duchowego wsparcia nie wykroczyłem nigdy poza granice wskazań Rady Lekarskiej” – stwierdza medyk.
„Jeśli czytasz je poprawnie, pozwalają one i zachęcają do rozmowy z pacjentami na temat religii w sytuacji, gdy taka rozmowa może być pomocna” zauważył w rozmowie z agencją Press Association. Mimo wszystko dwukrotnie otrzymał oficjalne ostrzeżenia ze strony pracodawcy, w których zagrożono mu zwolnieniem, jeśli nie zmieni podejścia do pacjentów. Drugie ostrzeżenie przyszło, kiedy w BBC opowiedział o tym, jak stara się pomagać swoim pacjentom, zwracając ich uwagę na Jezusa Chrystusa i na umocnienie, płynące z praktykowania wiary chrześcijańskiej. Jak mówił: proponował opiekę duchową mniej więcej jednemu na 40 pacjentów i zdecydowana większość osób, którym zaoferował wsparcie modlitewne, skorzystała z tej oferty.
„Kwestie wiary poruszałem dopiero po uzyskaniu zgody pacjenta. Dzieliłem się swoim osobistym doświadczeniem, tym że na własnej skórze przekonałem się, że wiara w Jezusa pomogła mi i dlatego mogę to samo zaproponować pacjentowi. W żadnym momencie nie dano mi do zrozumienia, że ktoś poczuł się urażony lub że chce przerwać rozmowę. Gdyby tak było, natychmiast byśmy ją zakończyli” – mówił w wywiadzie dla Christian Concern, adwokackiej grupy, która broni praw do wyznawania wiary w przestrzeni publicznej czy właśnie w miejscach pracy.
„Na dobre samopoczucie wpływają czynniki fizyczne, psychiczne i duchowe, a więc konieczne jest, aby niektórzy pacjenci przyjrzeli się swoim problemom egzystencjalnym w sposób, którego nie zapewnia standardowa medycyna zachodnia. Niektórzy ludzie desperacko potrzebują pomocy i mogę podać wiele przykładów osób, którym pomogłem poprzez opiekę duchową – co odbywa się w moim wolnym czasie i za pełną zgodą pacjentów” – powiedział agencji prasowej Press Association.
Do ugody doszło po tym, kiedy dr Scott zadeklarował wolę wejścia na ścieżkę sądową w obronie swoich przekonań. Wreszcie NHS England wydała oświadczenie, że może oferować modlitwę i modlić się z pacjentami, jeśli nie przekroczy wytycznych Naczelnej Rady Lekarskiej. Ponadto musi wziąć udział w jednodniowym kursie, dotyczącym granic zawodowych w praktyce lekarskiej.
Dr Richard Scott zaapelował do chrześcijan, by nie ukrywali w życiu zawodowym swojej przynależności do Kościoła, ale dzielili się swoją wiarą z odwagą i konsekwencją. Po ugodzie z NHS England, dzięki której między nim, a pracodawcą nie dojdzie do sądowego starcia, dr Scott m.in. powiedział, że chrześcijanie są coraz bardziej „spychani na margines ze względu na swoją wiarę”, ale nie powinni ulegać zastraszaniu przez organizacje zawodowe.
„Chciałbym, aby chrześcijanie w tym kraju zahartowali się na tego typu sytuacje w ich życiu. Modlitwa jest czystym dobrem, ma ogromny wpływ na zdrowie ludzi i nie powinna budzić kontrowersji. Walczyłem o nią, ponieważ chcę zachęcić innych chrześcijan do dzielenia się swoją wiarą w miejscu pracy, kiedy jest to istotne”. Zapytany przez Catholic News Agency, czy nadal będzie oferował swoim pacjentom duchową opiekę, dr Scott odpowiedział, że tak.
Źródło: KAI
W wielu krajach trwa debata na temat dopuszczalności eutanazji. Instytut Ordo Iuris przygotował raport na ten temat, w którym przedstawia uwarunkowania prawne dotyczące tej kwestii oraz konsekwencje, jakie powoduje legalizacja eutanazji.
W wielu krajach trwa debata na temat dopuszczalności eutanazji. Skracanie życia chorych zostało zalegalizowane m.in. w Holandii, Belgii, Francji czy Szwajcarii. W Polsce eutanazja jest traktowana jako zabójstwo zagrożone karą do 5 lat pozbawienia wolności. Instytut Ordo Iuris przygotował raport na ten temat, w którym przedstawia uwarunkowania prawne dotyczące tej kwestii oraz konsekwencje, jakie powoduje legalizacja eutanazji.
– Raport, który publikujemy to zaczyn merytorycznego badania tego tematu. Widzimy, że w Polsce otwierana jest debata nad tym zagadnieniem. Chcemy, żeby dyskusja nie opierała się wyłącznie na emocjach, ale na merytorycznym i pogłębionym zbadaniu tej tematyki – podkreślił adwokat Jerzy Kwaśniewski, prezes Ordo Iuris.
Autorzy publikacji wskazują, że eutanazja dzieli się na czynną (pośrednią i bezpośrednią) oraz bierną. Eutanazja czynna polega na aktywnym pozbawieniu życia człowieka przez lekarza poprzez podanie substancji powodującej zgon (eutanazja bezpośrednia) albo podaniu pacjentowi środków przeciwbólowych takiego rodzaju i w takich ilościach, które mogą doprowadzić do śmierci (eutanazja pośrednia). Z kolei istotą eutanazji biernej jest zaniechanie czynności ratujących/podtrzymujących życie pacjenta, a śmierć następuje w takich sytuacjach na skutek choroby na którą cierpi pacjent. Co istotne, zabójstwo eutanatyczne należy odróżnić od uzasadnionego etycznie zaniechania uporczywej terapii, która oznacza stosowanie procedur medycznych przedłużających umieranie pacjenta i wiążących się z jego nadmiernym cierpieniem. Przerwanie terapii uporczywej nie obejmuje jednak podstawowych zabiegów pielęgnacyjnych oraz karmienia i nawadniania, które zaliczają się do podstawowych elementów opieki paliatywnej.
Unia Europejska nie posiada kompetencji do ingerowania w systemy opieki zdrowotnej państw członkowskich. Dotyczy to zarówno kwestii dostępu do eutanazji, jak i – analogicznie – aborcji. W ostatnim czasie wyrok w sprawie dotyczącej zabójstwa eutanatycznego wydał jednak Europejski Trybunał Praw Człowieka. W 2012 r. 64-letnia Belgijka zdecydowała się na eutanazję z powodu depresji. Jej rodzina została o tym poinformowana po fakcie. Syn kobiety uznał, że działanie lekarzy stanowiło pogwałcenie prawa jego matki do życia oraz naruszenie jego prawa do poszanowania życia prywatnego i rodzinnego. Trybunał w Strasburgu oddalił jednak skargę mężczyzny, utrzymując, że prawo do życia nie wyklucza legalizacji eutanazji.
W raporcie Ordo Iuris przedstawiono przepisy dotyczące tego zjawiska, obowiązujące w różnych krajach europejskich. Przykładowo, w Holandii w 2001 r. przyjęto ustawę „o kontrolowaniu postępowania przy zakończeniu życia na prośbę i pomocy w samobójstwie. W tym kraju możliwa jest też eutanazja osób niepełnoletnich, nawet od 12. roku życia (za zgodą rodziców). Podobne rozwiązania obowiązują w Belgii. W obu tych krajach, wbrew obowiązującemu prawu, dochodzi też do eutanazji niemowląt, co jednak nie jest piętnowane przez organy ścigania. Spośród państw europejskich za najbardziej liberalne w kwestii dostępu do eutanazji (szczególnie tzw. wspomaganego samobójstwa)uznaje się Szwajcarię. W kraju tym szeroko rozwinęła się „turystyka eutanazyjna”, z której wielokrotnie korzystali obywatele krajów, w których eutanazja pozostaje nielegalna.
We Francji dopuszczalna jest natomiast eutanazja bierna. Głośnym wydarzeniem, które wpłynęło na debatę publiczną w tym kraju była sprawa Vincenta Lamberta. W 2008 r. uległ on wypadkowi na motocyklu. Od tamtego czasu pozostawał w stanie minimalnej świadomości, był karmiony oraz pojony. W 2019 r. sąd nakazał odłączenie go od aparatury podtrzymującej życie, mimo deklaracji ze strony najbliższych Lamberta, którzy wyrazili chęć opieki nad nim. Ostatecznie, mężczyzna został odłączony od karmienia i nawadniania, w wyniku czego zmarł po trwającej 9 dni agonii.
Natomiast w Polsce eutanazja stanowi tzw. uprzywilejowany typ zabójstwa, penalizowany (uznany za zabroniony) przez art. 150 Kodeksu karnego. Za przestępstwo to grozi kara od 3 miesięcy do 5 lat pozbawienia wolności. Eutanazji zakazuje również art. 30 Kodeksu Etyki Lekarskiej.
W przygotowanym raporcie Instytut wskazuje także na skutki legalizacji zabójstwa eutanatycznego w krajach, w których to nastąpiło. Dopuszczenie tego procederu prowadzi do stopniowego rozszerzania przesłanek umożliwiających pozbawianie życia pacjentów i obejmowania nimi coraz szerszych grup chorych. W sposób nieunikniony skutkuje zahamowaniem rozwoju opieki paliatywnej nad pacjentami w końcowym etapie życia. Opieka ta, zachowując troskę o godność umierającego człowieka, niesie pacjentom ulgę w doświadczanym przez nich wielowymiarowym cierpieniu.
– Wobec wkraczającej do Polski debaty na temat eutanazji należało ukazać prawdziwe jej oblicze, z którym mierzą się już społeczeństwa Europy Zachodniej. Przytoczone w raporcie przykłady skracania życia ludzkiego na podstawie źle pojmowanego współczucia, ilustrują jak wielkie zagrożenie w szczególności dla ludzkiej godności niesie ze sobą legalizacja eutanazji – zaznaczyła radca prawny Katarzyna Gęsiak, dyrektor Centrum Prawa Medycznego i Bioetyki Ordo Iuris.
Źródło: Apostolstwo Chorych
Po raz drugi, w tym roku w niedzielę 24 lipca, obchodzony będzie ustanowiony przez papieża Franciszka Światowy Dzień Dziadków i Osób Starszych. Z tej okazji w wielu miejscowościach w Polsce odbędą się koncerty, festyny międzypokoleniowe, Msze św. i modlitwy w intencji osób starszych.
Sanktuarium Świętej Rodziny w Lublinie (ul. Jana Pawła II 11) zaprasza w niedzielę 24 lipca o godz. 10.00 na uroczystą Mszę św. z okazji Światowego Dnia Dziadków i Osób Starszych. Eucharystii będzie przewodniczył bp Adam Bab. Po Mszy św. odbędzie się spotkanie integracyjne w Domu Akcji Katolickiej.
Dzień Dziadków odbędzie się ponadto w Sanktuarium Matki Bożej Licheńskiej. W programie od godz. 10.00 dla seniorów zwiedzanie sanktuarium, zwiedzanie apartamentów papieskich i muzeum, różaniec w intencji dzieci, w południe Msza św. w bazylice ze specjalnym błogosławieństwem dla osób starszych oraz popołudniu na placu przed dzwonnicą naprzeciw domu pielgrzyma „Betlejem” – śpiewane życzenia, festiwal ciasta przygotowany przez Koła Gospodyń Wiejskich i prezentacje klubów seniora.
Na obchody II Światowego Dnia Dziadków i Osób Starszych w Kietrzu zapraszają pallotyni z Kietrza i Ruch Szensztacki w Polsce. W programie o godz. 16.00 Eucharystia w intencji dziadków i osób starszych w kościele pw. św. Tomasza Apostoła, a godzinę później nieszpory maryjne w kaplicy Matki Bożej Trzykroć Przedziwnej połączone z uczczeniem relikwii bł. Richarda Henkesa, a potem upominek od Ruchu Szensztackiego dla seniorów. O 17.45 zaplanowano występ Zespołu Pieśni i Tańca „Chludowianie” i otwarcie Międzypokoleniowego Festynu Rodzinnego w amfiteatrze przy probostwie w Kietrzu. Z kolei wieczorem (19.15) –występ Zespołu Regionalnego „Maszkety” oraz losowanie niespodzianek, w tym samym miejscu.
II Światowy Dzień Dziadków i Osób Starszych odbędzie się także w katedrze pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Rzeszowie. O godz. 15.00 sprawowana będzie Msza św. w intencji seniorów pod przewodnictwem bp. Jana Wątroby, poprzedzona wykładem „W rodzinnym domu wszystko się zaczyna…”. O godz. 16.00 zaplanowano koncert okolicznościowy „Kocham Polskę” w wykonaniu Zespołu Wokalnego „Soul” z Sanoka.
Organizatorami wydarzenia są: Pełnomocnik Wojewody Podkarpackiego ds. Rodzin i Seniorów oraz Rada Ruchów, Stowarzyszeń i Fundacji Katolickich Diecezji Rzeszowskiej.
Światowy Dzień Dziadków i Osób Starszych został ustanowiony w ubiegłym roku przez papieża Franciszka. Jest on obchodzony w lipcu, w niedzielę, która przypada najbliżej liturgicznego wspomnienia dziadków Pana Jezusa – jak określa się św. Joachima i Annę, rodziców Maryi. W tym roku obchody te odbędą się 24 lipca.
Hasłem II Światowego Dnia Dziadków i Osób Starszych są słowa „Wydadzą owoc nawet i w starości (Ps 92, 15)”. Katolicy na całym świecie, którzy chcą tego dnia włączyć się w modlitwę Kościoła powszechnego w intencji osób starszych, zaproszeni są do organizowania wspólnych nabożeństw w swoich parafiach i wspólnotach, a także do odwiedzania osób starszych i samotnych – za co tego dnia można uzyskać odpust zupełny pod zwykłymi warunkami.
Źródło: Apostolstwo Chorych
STANOWISKO KATOLICKIEGO STOWARZYSZENIA LEKARZY POLSKICH WOBEC PROABORCYJNEJ REZOLUCJI PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO z dnia 7 lipca 2022 r., „w sprawie decyzji Sądu Najwyższego USA o uchyleniu prawa do aborcji w Stanach Zjednoczonych oraz konieczności ochrony prawa do aborcji i zdrowia kobiet w UE”
Z radością i uznaniem przyjęliśmy decyzję Sądu Najwyższego USA, który w dniu 24 czerwca 2022r., uznał wyrok Roe vs. Wade za niezgodny z konstytucją Stanów Zjednoczonych, czym dał narodowi amerykańskiemu możliwość zwiększenia skutecznej ochrony ludzkiego życia od momentu poczęcia. Po przyjęciu tej decyzji przez Sąd już w ponad 20 stanach weszły w życie przepisy zakazujące aborcji i to w zakresie szerszym niż w Polsce. Są zapowiedzi, że w najbliższych tygodniach w kolejnych stanach aborcja będzie zakazana lub poważnie ograniczona. Nadzieję budzi widoczna w Stanach Zjednoczonych oraz innych krajach tendencja do zamykania klinik aborcyjnych.
Liczba urodzeń dramatycznie spada w wielu krajach na świecie. Dzietność kobiet w Polsce wynosi 1,4, w całej Europie 1,5 a w Stanach Zjednoczonych 1,7. Dla odbudowy pokoleń, które odchodzą dzietność kobiet powinna wynosić co najmniej 2,1. Strategie walki z kryzysem demograficznym, powinny być nakierowane na ochronę każdego życia, oferowanie kobietom wsparcia przez profesjonalne poradnictwo, rozwój ośrodków adopcji a także politykę prorodzinną. Jest to wpisane w kulturę i tradycję Europy opartych o wartości chrześcijańskie. Działania podjęte w ostatnim czasie w Polsce, w tym wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 22 października 2020 r., znoszący dopuszczalność aborcji eugenicznej w Polsce, pozwolił ocalić wiele poczętych dzieci i ich rodzin.
Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 7 lipca 2022 r., potępiająca decyzję niezależnego i znajdującego się poza Europą Sądu Najwyższego USA z dnia 24 czerwca 2022, jest atakiem na zwiększoną ochronę niewinnego życia nienarodzonych w Stanach Zjednoczonych. Podobnie jak Rezolucja tego Parlamentu z 11 listopada 2021 r. odnosząca się do sytuacji w Polsce i wzywająca do „szybkiego i pełnego zagwarantowania dostępności usług aborcyjnych” oraz „zapewnienia dostępu do tych usług wszystkim kobietom i dziewczętom”.
W dniu 28 czerwca 2021r. Katolickie Stowarzyszenie Lekarzy Polskich opublikowało krytyczne stanowisko wobec Rezolucji Parlamentu Europejskiego z dnia 24 czerwca 2021 r. „o zdrowiu seksualnym i reprodukcyjnym”, opracowanej na bazie tzw. „Raportu Matica”, wzywającej wszystkie kraje Unii do zagwarantowania, by aborcja na życzenie była legalna we wczesnej ciąży, a w razie potrzeby – również w późniejszym okresie. Wdrożenie w Polsce jej założeń spowodowałoby poważne zagrożenie dla życia polskich dzieci, zdrowia matek i rodzin, wolności sumienia personelu medycznego i jakości opieki medycznej. Celem tego raportu było zdefiniowanie aborcji jako „prawa człowieka” i zniesienie wszelkich ograniczeń w dostępie do niej w poszczególnych państwach członkowskich.
W trosce o życie i zdrowie dzieci, matek i o sytuację polskich i europejskich rodzin publicznie wyrażamy nasz protest wobec treści rezolucji Parlamentu Europejskiego z dnia 7 lipca 2022 r. Uważamy ją za społecznie szkodliwą, niezgodną z podstawowymi prawami człowieka, zwłaszcza prawem do życia. Jej realizacja stanowiłaby realne zagrożenie dla sumienia personelu medycznego i pacjentów, etycznych zasad wykonywania naszego zawodu. Byłaby niezgodna z Konstytucję Rzeczpospolitej Polskiej a także z Rezolucją Parlamentu Europejskiego z dnia 20 maja 2021 r. w sprawie odwrócenia tendencji demograficznych w regionach UE za pomocą instrumentów polityki spójności (2020/2039(INI))
Nie zgadzamy się z 324 europosłami Parlamentu Europejskiego, którzy uznają, że: „bezpieczna i legalna aborcja jest podstawowym prawem i jako taka powinna być zawarta w Karcie Praw Podstawowych Unii Europejskiej, która ma taką samą wartość jak traktaty UE”. Protestujemy wobec pomysłu wprowadzenia zmiany w art. 7 tej Karty, by głosił, że: „każdy ma prawo do bezpiecznej i legalnej aborcji” . Jesteśmy oburzeni propozycją PE, aby procedurę aborcji będącej w istocie morderstwem prenatalnym, dekryminalizować a zatem uznać, że nie jest przestępstwem i zabójstwem dziecka a w dodatku usunąć bariery, czyli ułatwić jej wykonanie z każdego powodu i bez powodu.
Rezolucja ignoruje prawo do życia każdego poczętego dziecka, wyraża brak szacunku dla macierzyństwa i kobiecości oraz kodeksów etyki zawodowej lekarzy. Poza tym jest atakiem na wolność sumienia personelu medycznego i rodziców. Rezolucja PE z dnia 7 października 2010 r. potwierdziła „prawo instytucji zdrowotnych do odmowy świadczenia pewnych usług, w tym aborcji”. Obecna rezolucja PE chce to prawo zakwestionować tworząc sytuację sprzeczną z prawem do sprzeciwu sumienia, zawartego w Karcie Praw Podstawowych. Przypominamy, że w prawie europejskim i międzynarodowym nie istnieje prawo do aborcji.
Źródło: KAI